سرطان یک بیماری سلولی میباشد و در دستۀ بیماریهای ناشی از نابرابری کروموزومیک قرار میگیرد.
نابرابری معکوس کروموزومها و جابجایی آنها در حین تقسم سلولی، دو عامل اصلی سرطانی شدن سلولها میباشد.

کلمات کلیدی: نابرابری معکوس و جابجایی کروموزومیک

مقدمه: ده ها سال است که تقریباً هر روز خبر جدیدی از سرطان به گوش میرسد. هر روز کشف جدیدی و نظریۀ نویی در سطح مجامع علمی و غیر علمی جهان مطرح میشود. مشکل بزرگیست که بشر و تکنولوژی قرن بیست و یک آنرا به زانو درآورده است. هزاران دانشمند و متخصص و کارشناس و حتی غیر متخصص ،در سطح جهان بدنبال کشف راز غلبه بر این دیو بیرحمی هستند که روزانه جمع کثیری از فرزندان آدم را می بلعد و حتی به سایر موجودات نیز رحم نمیکند.

بنظر میرسد مجامع علمی دنیا بتدریج پروژه های درمان سرطان را موقتا به کناری میگذارند و پروژ های امید به زندگی بیشتر سرطانی ها را پیش میکشند. امروزه در اروپا سمینارهای متعددی با عنوان زندگی با سرطان تشکیل میشود که همۀ اینها علائم آشکاری از تسلیم بشر در مقابل این معضل بزرگ میباشد. از چند سال پیش همۀ دنیا به پروژۀ 1.2 میلیارد دلاری ژنوم سرطان آمریکایی ها چشم دوخته بودند که اخرین خبر از رئیس این پروژه تقریبا همه را ناامید کرد.

او گفت تغییرات در ژنهای سلولهای سرطانی فاقد یک الگوی معنی دار است و بیشتر تغییرات در کروموزومها خودنمایی میکند.

امروز به اذن الله تبارک و تعالی اصول بنیادین سرطان را عرضه میکنم.

نکتۀ کلیدی: عامل اصلی سرطان در شرایط غیر آزمایشگاهی، نابرابری معکوس و جابجائی کروموزومها ،در حین تقسم سلولی میباشد و تمام عوامل دیگری که هر روزه به عنوان عامل ایجاد یا کنترل سرطان مطرح میشود ، دلایل فرعی بوده و فقط میتواند رشد سرطان را تسریع و یا کند نماید.

سرطانی شدن سلولهای زنده بر دو اصل بنیادی استوار است.
اصل بنیادی اول بوجود آمدن نابرابری معکوس کروموزومها در سلولها میباشد.

سلول سالم دارای دو دستۀ 23 تایی کروموزومهای زوج میباشد. از مشخصات اصلی طبیعی بودن سلولهای زنده برابری کامل بیوالکتریکی و بیوالکترومغناطیسی زوج کروموزومها در زمان استراحت سلولی میباشد. یعنی این دو دسته کروموزومها باید از جهت حجم و میزان جریان بیوالکتریکی و بیوالکترومغناطیسی کاملاً برابر و از جهت قطبین کاملاً مخالف باشند.

اگر تأثیر عوامل مخرب داخلی و خارجی سبب ایجاد نابرابری معکوس شود (که شرح آن قبلاً داده شد) دستۀ زوجی کروموزومها به هم میخورد.

معمولا 23 کروموزوم باید دارای بار مثبت و 23 کروموزوم دیگر باید دارای بار منفی باشند. اگر یکی از کروموزومها تغییر کلی باربیوالکتریکی و بیوالکترومغناطیسی دهد و معکوس شود، ما دارای سلولی خواهیم بود که دو دستۀ 22 تایی کروموزوم با قطبین مخالف دارند و 2 کروموزوم با یک قطبین برابر با بار همنام.

بارهای همنام بیوالکترومغناطیسی همدیگر را دفع میکنند و بدین ترتیب فشار در داخل هستۀ سلول بشدت بالا میرود و سلولها برای بقاء و کم کردن این فشار شدید دچار بلوغ زود رس شده و بسرعت شروع به تقسیمهای جدید میکنند. حاصل این روند در مرحلۀ اول خودکشی جمعی سلولی و در مرحلۀ دوم تشکیل تومورهای سرطانی میباشد.

اصل بنیادین دوم جابجایی کروموزومها در مرحلۀ تقسیم سلولی میباشد که برای درک بهتر آن ابتدا باید چگونگی تقسیم سلولی دقیقاً توضیح داده شود. با صدور فرمان تقسیم سلولی ، از تمام کروموزومها و سایر ارگانها و ریز ارگانهای داخل سلول ، نمونۀ دوم ساخته میشود. پس از پایان این مرحله ما دارای چهار دستۀ 23 تائی کروموزوم ،شامل دو دستۀ کلی 46 تائی که دارای بار همنام و قطبین برابر بیوالکترومغناطیسی هستند خواهیم داشت.

مدیریت بارهای بیوالکترومغناطیسی سلول را ارگانی بنام میانک (سانتریول) بعهده دارد. نمونه دوم میانکها زودتر از کروموزومها ساخته میشوند .در پایان ساخت میانکها فشار بار بیوالکترومغناطیسی دو دسته همنام میانکها آنها را از هم دور میکند و به دو طرف ساختمان سلول در حال تقسیم میراند.

میانکها پس از استقرار در دو طرف سلول در حال تقسیم ،با نقطه اتصال کروموزومهای همنام به یکدیگر بنام سانترومر ارتباط بیوالکترومغناطیسی برقرار میکنند و جهت تقسیم و حرکت این کروموزومها را تعیین میکنند.

در آخرین مرحلۀ تقسیم تمام کروموزومها مثل یک سیم پیچ تقریبا با تمام ظرفیت به هم پیچیده میشوند. با پیچیده شدن کامل کروموزومها میدان بیوالکترومغناطیسی آنها در بالاترین میزان ممکن قرار میگیرد و دو دستۀ 46 تائی همنام و با قطبین برابر سلولی تحت تأثیر میدان بیوالکترومغناطیسی همنام یکدیگر را دور میکنند و از محل سانترومرها بطرف میانکها در دو طرف سلول رانده میشوند. و بدین ترتیب این دو دسته کروموزومها از هم جدا شده و هرکدام در سلول جدید قرار میگیرند.

بنظر میرسد از 54 لوله هر جفت از میانکها ، 46 لوله، کروموزومها را هدایت میکند و 8 لوله باقیمانده سایر ارگانها و ریز ارگانهای سلول را هدایت میکند .

میانکها نقش بنیادین در تقسیم درست سلولی ایفا میکنند و با مدیریت بی نظیری از اختلال در مهمترین فرایند حیاتی سلول پیشگیری میکنند.

بدین ترتیب ما دو سلول سالم با دو دستۀ 23 تائی کروموزوم در هر کدام از آنها خواهیم داشت.

نکتۀ کلیدی سرطانی شدن سلول در این مرحله آن است که اگر در حین جدا شدن کروموزومها از یکدیگر میدانهای شدید بیوالکترومغناطیسی و الکترومغناطیسی روی این کروموزومها و یا میانکها تأثیر بگذارد و قطبین انها مختل شود، تقسیم درست کروموزومها بهم میخورد و بصورت نا زوج و غیر منظم در بین دو سلول تقسیم شده جای میگیرند.

دستۀ نابرابر کروموزومها فشار داخل هستۀ سلول را بشدت بالا میبرد و سلول برای ادامۀ بقا و کم کردن این فشار مجبور به تقسیم زودرس میشود که در وهلۀ اول خودکشی جمعی سلول بوقوع می پیوندد و در مرحلۀ بعدی تشکیل تومورهای سرطانی نتیجۀ این روند خواهد بود.

سلولهای سرطانی را میتوان از جهت ساختار بنیادی به دسته های زیر تقسیم کرد.

الف- سلولهای سرطانی با حابحایی کروموزوم دستۀ B :

سلول سرطانی شمارۀ یک با یک کروموزوم اضافی B دارای 47 کروموزوم و بار کلی منفی میباشد.

نکتۀ بسیار مهم عملکرد متفاوت این سلولها در موجود زنده میباشد و آن این است که بار کلی موجودات زنده سبب عملکرد متفاوت این سلولها میشود.

بار کلی موجود مذکر منفی میباشد، به همین دلیل سلول سرطانی شمارۀ یک با بار منفی باعث ایجاد تومورهای بدخیم میشود و سلول سرطانی شمارۀ دو با بار مثبت دچار خودکشی سلولی شده یا بوسیلۀ سیستم دفاعی مهار شده و باعث ایجاد تومورهای خوش خیم میشود. در جنس مونث بار کلی مثبت است و عکس آن اتفاق می افتد.

ب- سلولهای سرطانی با حابجایی کروموزوم دستۀ A:

سلول سرطانی شمارۀ یک با یک کروموزوم اضافی A دارای 47 کروموزوم و بار کلی مثبت میباشد.

سلول سرطانی شمارۀ دو با یک کروموزوم کمتر B دارای 45 کروموزوم و بار کلی منفی میباشد.

سلول سرطانی شمارۀ یک در جنس مذکر بدخیم است و سبب ایجاد تومورهای بدخیم میشود و شمارۀ دو خوش خیم است و دچار خودکشی سلولی میشود و یا توسط سیستم دفاعی موجود زنده مهار شده و تومورهای خوش خیم ایجاد میکند.

ج: سلولهای سرطانی مرکب:

سلول سرطانی شمارۀ یک با یک کروموزوم A اضافی و یک کروموزوم B کمتر دارای 46 کروموزوم و بار کلی سلولی مثبت میباشد.

سلول سرطانی شمارۀ دو با یک کروموزوم A کمتر و یک کروموزوم B اضافی دارای 46 کروموزوم و بار کلی سلولی منفی میباشد.

سلول سرطانی شمارۀ یک و دو این بخش در هر دو دسته از موجودات نر و ماده بدخیم است و ایجاد تومورهای بدخیم میکند.

سلول سرطانی شمارۀ یک در جنس ماده و شمارۀ دو در جنس نر تهاجمی تر است.

د: سلولهای سرطانی با جابجایی کروموزومهای دستۀ A و B با تعداد نابرابر.

سلول سرطانی شمارۀ 1 یک کروموزوم A و یک کروموزوم B اضافی دارد و سلول سرطانی 2 یک کروموزوم A و یک کروموزوم Bکمتر دارد.

بار کلی هر دو سلول معمولاً خنثی میباشد.

سلولهای سرطانی این بخش برای هر دو جنس نر و مادۀ موجود زنده خوش خیم است و معمولاً دچار خودکشی سلولی میشود یا توسط سیستم دفاعی موجود زنده مهار میشود و تومورهای خوش خیم ایجاد میکند.

نتیجه گیری: تقسیم سلولهای سرطانی برای کم کردن و توزیع فشار نابرابر بیوالکترومغناطیسی داخل هستۀ سلول به خارج میباشد و به همین دلیل از هیچ الگویی پیروی نمیکند. بدین ترتیب در هر بار تقسیم سلولی در سلولهای سرطانی یک سلول جدید تولید میشود. بعبارت دقیق تر اگر در یک موجود زنده 500 میلیون تقسیم سلول سرطانی داشته باشیم تقریبا نزدیک به همین عدد تنوع سلولی داریم که بصورت مطلق یا نسبی متفاوت از یکدیگرند و از طرف دیگر سرطان یک بیماری کروموزومیک میباشد و طول موج کرموزومهای هر موجودی منحصر بفرد است.

نتیجۀ عجیب حاصل از این دو مطلب این است که هر انسانی سرطان منحصر بفرد با میلیونها سلول سرطانی متفاوت دارد.

تنوع سلولهای سرطانی را میتوان با ضرب تعداد سرطانی ها در تعداد سلولهای سرطانی هر موجود زنده بدست آورد. ارقام بدست امده نجومی خواهد بود و این رمز اصلی ناتوانی بشر در درمان سلولهای سرطانی تا امروز بوده است.